Geneve, ITU, trends in telecommunicatie, UMTS depressie? Wat willen mensen?

Vincent's Column

okt 21, 2003

0 3724

Tijdens de vorige telecombeurs in Genève, in 1999, geloofde iedereen alle verhalen, ook al werkte er nog weinig. Nu bracht de beurs mooie, werkende telecomvindingen en iedereen is sceptisch over de haalbaarheid op de markt.

Deze week was er de ITU in Genève, de internationale telecomunicatiebeurs Telecom world 2003 die éénmaal per vier jaar wordt gehouden. Wat een verschil met 1999! Toen was het een extravaganza van over-spending idioterie met elke dag giga parties van Nokia, Ericsson of Motorola voor duizenden mensen met een Michael Douglas, Diana Ross, Nathalie Cole en Bryan Ferry.
Nu ging iedereen om 22.00 uur maar naar bed om de volgende dag weer fris en vooral kritisch naar de vertoonde noviteiten te kunnen kijken. En gesprekken gingen vrijwel alleen over ‘business cases’: vooral hoe de gebruikers ertoe gebracht konden worden die dingen echt te kopen.

Waar ging het over tijdens Telecom World 2003?
Breedbanddiensten, met nadruk op digital rights managements. Ofwel: hoe kunnen de grote studio’s de films en muziek beschikbaar maken nu 20 procent van de internetters in Europa toegang heeft via ADSL of de tv-kabel? Immers, er zijn nu goed werkende, legale mediadiensten die ook goed werken. We hebben allemaal van iTunes gehoord van Apple, dat gisteren ook voor Windows beschikbaar kwam. Ik ben zelf nu een zeer happy legaal gebruiker van Rhapsody (www.listen.com) waar ik voor 10 euro per maand ongelimiteerd legaal kan luisteren naar 300.000 songs. De bediening daarvan is prettig.

Erik de Zwart, voorheen Radio 538, vertelde me dat op zijn stations in het verleden er slechts 600 verschillende songs werden gedraaid per jaar, inclusief de gouwe oude. Mensen willen niet veel hebben, is zijn overtuiging. De beste feature voor mezelf is dan ook mijn eigen Vincent Radio station waar ik eenmalig 10 groepen heb aangegeven en die een muziekselectie presenteert op grond van mijn aangegeven voorkeuren. Ik denk dat we hiervan een grote hoeveelheid verschillende alternatieven krijgen.

Een stap verder is films on demand. Dat was op veel plaatsen in Genève te zien, overigens al een jaar of vijftien in proefopstellingen bij met name Japanse bedrijven zoals NEC, maar met breedband internet wordt het praktijk. Zo zag ik bij het HP-paviljoen de vertoning van DVD kwaliteit films over ADSL in de huiskamer, uiteraard in een systeem met bescherming en betaling.

De discussie ging vooral over de kwestie of de films nu efficiënter via een set-top box met digitale televisie tot ons kan komen, of via een PC met ADSL of de tv-kabel die met wifi met een TV is verbonden. Dat laatste doen KPN en Philips en ook Microsoft zelf met Windows Mediacenter. Dit verkoopt al als hotcakes in de VS. In Nederland biedt Palmbutler dit al aan.

Mobiel

Op het mobiele front was het in Genève natuurlijk druk met UMTS. Overal zag ik videotelefoons met prachtige schermpjes en supergeluid. De 3G-depressie, een gevolg van de hoge licentieprijzen, leek een beetje voorbij nu de licentiehouders de waarde ervan grotendeels hebben afgeschreven. Ze willen met een schone lei beginnen aan UMTS.

Een paar simpele argumenten voor UMTS:

productiekosten die een factor drie lager liggen dan van GSM omdat de apparatuur goedkoper is en eenvoudiger te beheren is;

een 3G c.q. UMTS-telefoontje klinkt gewoon veel beter dan een GSM-telefoon;

zeer makkelijk te herkennen voor gebruikers. Terwijl je aan het bellen bent kun je dan leuke dingen doen zoals je naam en adres sturen aan de tegenpartij of een spelletje samen spelen. Dat valt nog uit te leggen.Ik zag ook een interessante walkie-talkiefunctie op de huidige mobiel, die in een aantal landen – vooral in Latijns-Amerika – met succes is ingevoerd. Je kunt zelf een kanaaltje kiezen en met een groep mensen luisteren terwijl er eentje daarvan praat met de push2talk knop. Bijzonder vind ik dat dit werkt met voice over IP, via GPRS, waardoor het goedkoop is en makkelijk uit te breiden. Je hoeft dus niet te bellen en betaalt niet per minuut.

De meest populaire dienst die alle Europese operators nu implementeren is te simpel voor woorden en had ik eerder al grootschalig in Korea gezien, en toen in een column over geschreven. Het heet ‘caller back tone’. Als je volgend jaar iemand gaat bellen dan zul je niet meer het gewone ‘ring ring’ horen terwijl de telefoon aan de andere kant overgaat maar een muziekje wat de gebelde heeft uitgezocht om jou te herkennen op zijn telefoon.

Dit is kennelijk verslavend want in de netten waar dit al beschikbaar is, heeft spoedig 50 procent van de abonnees hiervoor gekozen en betalen er omgerekend 1 euro per maand voor. Dit genereert het binnen &eactue;én jaar drie keer zo veel omzet als de downloadable ringtones die de telefoon een ander geluid laten horen wanneer je gebeld wordt.

Interessant is dat deze dienst vijf jaar geleden ook gemaakt had kunnen worden. En het maakt eens te meer duidelijk dat vaak de meest simpele dingen die verzonnen worden de besten zijn!

(Ik heb een hoop foto’s genomen met mijn iMode camera die direct op het internet werden geplaatst gedurende de dag en je kunt ze zien op onze fotolog.